1. Κατά τη γνώμη σας, υπάρχει κάποιο “μυστικό” για να ασκήσει κάποιος το Σιάτσου? Χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη ικανότητα ή όλα μαθαίνονται?
Πρώτα από όλα χρειάζεται η εσωτερική ώθηση να θέλουμε να ανακουφίζουμε τον πάσχοντα, να δούμε το Σιάτσου όχι σαν επάγγελμα αλλά σαν λειτούργημα. Όταν έχουμε αυτή την εσωτερική στάση οι πόρτες της απαραίτητης μάθησης ανοίγονται και οι γνώσεις μας έρχονται βήμα-βήμα. Θα έλεγα ότι το “μυστικό” είναι η αγάπη σε συνδυασμό με την γνώση. Το καλυτερεύουμε μια ολόκληρη ζωή και δεν έχει τέλος. Είδα στους μαθητές μου άτομα για τους οποίους δεν μπορούσα να φανταστώ να γίνουν ‘θεραπευτές’. Όμως μετά από 3 χρόνια άσκηση είχαν απόκτηση αυτό το ‘κάτι’ που τους έλειπε στην αρχή. Άλλοι το έχουν από την αρχή σαν να είναι γεννημένοι με το χάρισμα της θεραπείας. Αλλά και για αυτούς χρειάζεται μια συνεχή μάθηση για να βελτιώσουν τις ικανότητες τους. Και όταν λέω μάθηση, αυτό σημαίνει και τεχνικές και εσωτερική εξέλιξη.
2. Κατά τη γνώμη σας, όταν κάνουμε Σιάτσου, τι κάνουμε?
Η εφαρμογή του Σιάτσου έχει πολλά επίπεδα. Το πρώτο είναι πλήρης τεχνικά αλλά μπορούμε να φτάσουμε — μέσω της τεχνικής — σε μια ενότητα με τον ασθενή όπου χανόμαστε μαζί μέσα στο Υπέρτατο Φως και αφήνουμε το Φως να κάνει το θεραπευτικό του έργο. Με άλλα λόγια: όταν δεν κάνουμε πια τίποτα, τότε γίνονται τα πάντα. Αυτό εννοώ όταν λέω ότι η θεραπεία είναι μια τέχνη πέρα από την τεχνική.
3. Πώς βλέπετε το μέλλον στις Συμπληρωματικές και Εναλλακτικές Αγωγές Υγείας στην Ευρώπη?
Νομίζω ότι ήδη προχώρησε αρκετά τα τελευταία χρόνια και δεν βλέπω λόγο να μην καλυτερεύσει. Όλοι και περισσότεροι γιατροί πιστεύουν στην συνεργασία με την εναλλακτική ιατρική. Και η Ελλάδα, επίκεντρο της ομοιοπαθητικής με ζεστή καρδιά, σίγουρα μας δίνει καλές ελπίδες για το μέλλον.
3. Μέσα από την προσωπική σας πορεία, ποια είναι η συμβουλή που θα δίνατε σε όλους τους επαγγελματίες που ασκούν το Σιάτσου?
Μια αδιάκοπη προσωπική εσωτερική εξέλιξη και μια συνεχής μελέτη για να αποκτήσουμε όλο και περισσότερες γνώσεις.
4. Πόσο δύσκολο ήταν να ασκήσετε το Σιάτσου όταν ήρθατε στην Ελλάδα το 1976?
Είχα την μεγάλη τύχη να συναντήσω τον αείμνηστο γιατρό Σπύρο Γαρζώνη, ένας από τους 3 πρώτους ομοιοπαθητικούς γιατρούς στην Ελλάδα. Κατάλαβε αμέσως την δουλειά μου. Εν τούτοις με δοκίμασε πρώτα επί 2 μήνες και μετά από την έγκρισή του μου έστειλε χωρίς δισταγμό τους ασθενείς του. Αυτό ήταν η αρχή της απόκτησης γνωριμίας στην Αθήνα. Εκείνος ήταν που μου είπε να γράψω το βιβλίο μου «ΣΙΑΤΣΟΥ φιλοσοφία και πράξη». Εκείνος μου έσπρωξε να κάνω την πρώτη μου διάλεξη στα Ελληνικά και πάλι εκείνος μου έδωσε την ιδέα να μεταδίδω την τεχνική. Αν το Σιάτσου ξεκίνησε από τότε να γίνει γνωστό, το οφείλουμε σε εκείνον και στον Υπέρτατο που έκανε αυτή την συνάντηση και συνεργασία δυνατόν.
5. Που ήταν η δυσκολία και πως την αντιμετωπίσατε?
Η απάντηση συμπίπτει με την ερώτηση 4.
6. Κατά την διάρκεια της θεραπευτικής σας εργασίας ποιο ήταν εκείνο το κύριο συστατικό που σας έδινε δύναμη να συνεχίζετε το έργο σας?
Η αγάπη και η πίστη. Η δουλειά μου ήταν η ζωή μου και η ζωή μου ήταν η δουλειά μου. Μια εσωτερική δύναμη μου κράτησε όρθια και μου οδήγησε όλα αυτά τα χρόνια. H μια πόρτα άνοιξε μετά από την άλλη και το μόνο που έκανα ήταν να προχωρήσω ανάλογα με τις οδηγίες που μου δόθηκαν, μαζί με την βοήθεια πολλών ανθρώπων που βρήκα στον δρόμο μου. Έτσι έμαθα να ανακαλύψω και τον Θεό μέσα στους ανθρώπους.
7. Έχετε πολλές φορές αναφέρει την σημασία της επιμόρφωσης… μιλήστε μας για αυτό.
Έδωσα πάντα αυτή την εικόνα για να το καταλάβουμε: Όταν θέλουμε να ζεσταίνουμε ένα δωμάτιο χρειαζόμαστε και μια σόμπα και το ρεύμα. Η σόμπα είναι το σύνολο των γνώσεων μας και το ρεύμα είναι η εσωτερική μας δύναμη της αγάπης. Χρειάζονται και τα δυο.
8. Πως η Τέχνη του Αγγίγματος μπορεί να εξελίξει την Άσκηση του Σιάτσου?
Αφού το Σιάτσου εφαρμόζεται με το άγγιγμα, καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι η ποιότητα της σωματικής προσέγγισης προς τον ασθενή. Γιατί το άγγιγμα φέρνει μια βαθιά ανταλλαγή ενέργειας όπου μεταφέρουμε πρώτα την δική μας ενέργεια. Για αυτό τον λόγο πρέπει το άγγιγμα να γίνει συνειδητά με όλη την αγάπη που έχουμε μέσα μας για τον πάσχοντα. Αυτή η αγάπη θα μας φέρνει σε επαφή με την Θεία Αγάπη όπου τότε ο Θεός θα μπορέσει να κάνει το έργο του διαμέσων εμάς.
Γιατί ο κάθε άνθρωπος που μας πλησιάζει έχει και αυτός το Θείο στοιχείο μέσα του, ό,τι και να φανεί εξωτερικά, και σε κάθε θεραπεία αγγίζουμε αυτό το Θείο στοιχείο στον άλλο, το οποίο πρέπει να πλησιάζουμε με πολύ δέος. Είναι αυτό το Θείο κομμάτι με το οποίο χρειάζεται σιγά- σιγά να ενωθούμε μέσω του αγγίγματος και το οποίο υπάρχει μέσα μας, αλλά και μέσα στον άλλο και στον Ουρανό. Και θα μπορούσα να πω ότι η θεραπεία γίνεται όταν το Θείο κομμάτι μέσα μας ενώνεται με το Θείο κομμάτι του άλλου και με την Θεία Πηγή στον Ουρανό.
Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό ο θεραπευτής να δουλεύει συνεχώς αυτό το βαθύτερο κομμάτι μέσα του.
Το σωστό άγγιγμα δηλαδή επιτρέπει την σωστή θεραπεία, όπου μπορούμε να πούμε: μόνο ο Θεός θεραπεύει, εμείς οι θεραπευτές δίνουμε την περίθαλψη.
9. Έχετε ονομάσει την εξέλιξη της προσωπικής σας πορείας στο Σιάτσου, συνθέτοντας 2 λέξεις : ΑΓΑΠΗ+ΣΙΑΤΣΟΥ=ΑΓΑΤΣΟΥ. Τώρα που ζείτε μια ήσυχη ζωή στο Βέλγιο, τι σκέφτεστε για όλη αυτή την πορεία ζωής και προσφοράς στον άνθρωπο?
Πριν φύγω για το Βέλγιο πήρα το μήνυμα ότι έκανα αυτό που έπρεπε για την Ελλάδα και ότι τώρα μπορώ να ξεκουραστώ.
Ζω μια απέραντη ευγνωμοσύνη για όλα τα χρόνια που το Σύμπαν με υποστήριξε για να προσφέρω με τις καλύτερες συνθήκες. Ευχαριστώ όλους τους Ελληνικούς μου φίλους και φίλες που με βοήθησαν, τους ασθενείς που μ’ εμπιστεύθηκαν, τους μαθητές και μαθήτριες που με κατάλαβαν και την Ελλάδα ολόκληρη που με γέμισε με το φως της αγάπης της και την ζεστασιά της καρδιάς της.
Τώρα ζω μια ήσυχη εποχή μαζί με τον πρώτο μου έρωτα. Ξαναβρεθήκαμε μετά από 47 χρόνια και παντρευτήκαμε. Είναι σαν ένα παραμυθένιο τέλος και ταυτόχρονα η αρχή μιας καινούργιας εμπειρίας αγάπης.
